عشق گل سرخ است ، دلش در سپیده دمان گشوده می شود ،

 دو شیزگان، با نگاه خود ، زیبایی اش را می نوشد و آن را به

 سینه می زنند .

 عشق ، آشیانه ی گرم خوشبختی است ،

سرچشمه ی شادمانی و مهد آرامش و صفاست .

 عشق ، لبخندی است ملیح بر لبان زیبایی .

 وقتی کسی عاشق می شود ، همه ی رنج هایش را از

 یاد می برد . زندگی عاشق ، بستر رویاهای رنگین است .

 ای عشق ! تو چیستی که در دلم زبانه می کشی ،

 نیرویم را می بلعی و مرا اسیر خود می سازی ؟

 عشق ، رازی ست که در پس حجاب قرن ها

مخفی ست و گاهی سیمای خود را در تجربه های

 ما نشان می دهد